Hi, mijn naam is Cecília
kinderwenscoach en ervaringsdeskundige
specialist in hoe je omgaat met leed
Ik help vrouwen met een kinderwens concrete stappen te zetten om een krachtige mindset te ontwikkelen waardoor zij positief en met berusting in hun proces staan. Waar heb je nou invloed op? Waarop niet en hoe ga je daar mee om?
Mijn verhaal
In 2016 besloten mijn man en ik dat we een gezin wilden stichten. Ik stopte een half jaar daarvoor met de anticonceptie en ging naar de arts om mijn medicatie te laten checken. We waren er klaar voor!
Beiden dachten we dat ik snel zwanger zou raken.
Ik weet het nog goed: ik was met mijn moeder aan het lunchen bij een lunchcafé. Ik had rugklachten en ik voelde mezelf echt zwanger. Maar helaas… ik was het niet.
Op mijn 18de ben ik zwanger geweest, maar heb ik de zwangerschap af laten breken. Een keuze die ik achteraf gezien zou willen terugdraaien, maar waarmee ik heb moeten leren leven.
In de volgende maanden voelde ik mezelf al meer gespannen: “Hoe kan dit nou niet lukken? Waarom toen wel en nu niet?!”
Mijn eerste angst was daar: het eerste jaar was voorbij. We gingen naar de huisarts voor een verwijzing naar de fertiliteitspoli.
Bij de eerste IUI (intra-uteriene inseminatie) raakte ik zwanger. Dat hadden we totaal niet verwacht! Op vakantie waren we erachter gekomen dat ik in verwachting was.
Al snel voelde ik dat het niet goed was. Toen dan eindelijk de echo werd gemaakt werd dit bevestigd: een miskraam. Intens verdrietig gingen we naar huis. “Waarom na bijna 2 jaar toch een miskraam?”
Er werd ook nog gedacht aan een mola-zwangerschap (een zwangerschap zonder vruchtje). Hiervoor moest ik een curettage (leegmaken van de baarmoeder) ondergaan. Gelukkig bleek het geen mola-zwangerschap te zijn, maar een ‘gewone’ miskraam.
We konden weer verder met de behandelingen, maar ik werd niet zwanger, hoeveel eitjes er ook gegroeid waren. Na 6 maanden van medicatie en behandelingen namen we een pauze.
Ik had het nooit van mezelf verwacht, maar ik wilde rust. Daarnaast wilden we het ook weer de kans geven om op een natuurlijke manier in verwachting te raken.
De eerste maand wilde ik niets over dokters horen of er over praten. Een afspraak bij de huisarts verplaatste ik zelfs naar een maand later. Ik had even genoeg gehad van ziekenhuizen, artsen, controles enzovoorts.
We stonden er relaxed in. We gingen sporten en gezond eten, maar konden ons ook overgeven aan het natuurlijk proces.
Een paar maanden gingen voorbij. En zelfs als ik mijn menstruatie kreeg kon ik hoop houden. Ik was ervan overtuigd dat ik zwanger zou worden op een natuurlijke manier.
In juli, precies een jaar later was ik weer zwanger! Ook nu gingen we lekker op vakantie en ging alles goed. Maar de dag dat we thuis kwamen wist ik dat het weer niet goed was. Ook nu was het niet duidelijk of het een ‘gewone’ miskraam was.
De artsen dachten aan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap (vruchtje dat zich buiten de baarmoeder nestelt) omdat ze op de eerste echo geen vruchtje in de baarmoeder zagen.
Een tweede echo liet dit ‘gelukkig’ wel zien. Hoe gek het misschien ook klinkt, maar beide keren waren we opgelucht met een ‘gewone’ miskraam. Als je weet dat het nog erger kan, kun je makkelijker omgaan met het verdriet.
Wat we niet hadden gedacht is dat we 4 weken later opnieuw in verwachting waren! Het was 13 geweldige weken, maar helaas ging ook deze zwangerschap niet goed. Omdat ik al 13 weken was, we hadden 6 keer het hartje gehoord en familie en vrienden het wisten was dit erg pijnlijk. We hebben het kindje, net als al onze andere 3 kindjes een naam gegeven. En we hebben dit kindje ook begraven. Bij een miskraam van 13 weken komen er weer hele andere pijnlijke dingen bij kijken.
Ondanks deze pijnlijke ervaringen houden we hoop en zijn we vol vertrouwen.
We hebben in totaal 1,5 jaar bij de fertiliteitspoli gelopen. Verschillende onderzoeken en behandelingen hebben we gehad. Dit was de meest heftige periode die ik ooit heb meegemaakt.
Ik heb soms wel eens gedacht waarom ik dit allemaal moest meemaken. Ik heb stress, angst, rollercoasters van emoties ervaren. Het gevoel dat je in een nachtmerrie ziet waar je niet uit kunt komen. Elke maand ga je door een rouwproces heen waarvan je niet weet waar en wanneer het eindigt.
Toen ik uiteindelijk mijn eigen verhaal een keer voor een groep had gedaan, waren de aanwezigen in tranen. Vrouwen én mannen. Het raakte mensen. Dat was het moment dat ik besefte dat ik er iets mee moest.
Het proces van zwanger worden is een kruis dat ik meedraag, maar waarvan ik ook veel kracht ontvang. Een kracht die ik elke vrouw in deze situatie gun.
Herken jij de emoties die ik in dit proces ervoer?
- De angst dat je nooit moeder zal worden
- Een maandelijkse gevoel van rouw
- Verwerking van een eerdere abortus
- Emotionele en fysieke uitputting
- Over je eigen grenzen heen gaan
- Nare opmerkingen van artsen en je omgeving
- Onbegrip vanuit de mensen om je heen
Ik kan je helpen
Hiermee kan en wil ik je graag helpen. Dat doe ik op 3 manieren:
- het (online) coachingstraject voor vrouwen die de regie willen nemen in het proces van zwanger worden.
- het Kinderwens Sisterhood event voor vrouwen die zich in slechts één dag zekerder willen voelen in het proces.
Je kunt ook gratis luisteren naar mijn podcast, mijn e-book Kinderwens downloaden of een kinderwens gesprek aanvragen.
Weetjes over mij
- Geboren in Brazilië
- Getrouwd met Roy
-
Draag altijd jurken of rokjes
(héééél soms een broek;)) - Houd van verschillende muziekstijlen
- Houd van lekker eten (gek op alle kazen & ijs)
- Houd van Disney films en series kijken
- Heb de vooropleiding dansacademie gedaan
- Heb een hekel aan sporten, maar wel ooit Zumba lessen gegeven
- Ben best wel een rommelkont (sorry Roy!)
- Gezelligheidsmens en lach altijd lekker hard 😀
- Houd van cabaret
- Dol op reizen (♥ Azië)